مقدمه و هدف: خوش بینی و هوش عاطفی یک دسته از توانایی ها و مهارت های غیر شناختی است که توانایی موفقیت فرد را در مقابله با فشارهای محیطی به وی‍ژه فرسودگی شغلی افزایش می دهد. هدف پژوهش حاضر، رابطه بین خوش بینی و هوش عاطفی با فرسودگی شغلی کارکنان آموزش و پرورش زاهدان بود. روش: این مطالعه توصیفی- از نوع همبستگی در سال 1395 در زاهدان بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان آموزش و پرورش ناحیه یک که به روش سرشماری 60 نفر (کلیه افراد) انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها، سه پرسشنامه بود. داده ها با استفاده با استفاده از آزمون میانگین و انحراف استاندارد، همبستگی و رگرسیون با استفاده از نرم افزار spss-19 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: داده های پژوهش نشان داد میزان خوش بینی متوسط، هوش عاطفی بالا و فرسودگی شغلی کارکنان متوسط می باشد. بین خوش بینی و فرسودگی شغلی همبستگی معکوس در سطح 05/0 ≥ p وجود دارد. همچنین بین مولفه های هوش عاطفی و فرسودگی شغلی در سطح 01/0 ≥ p وجود دارد.. نتایج رگرسیون گام به گام کارکنان نشان داد هوش عاطفی قدرت پیش بینی فرسودگی شغلی را داشته است. نتیجه گیری: بین خوش بینی و هوش عاطفی با فرسودگی شغلی رابطه منفی وجود دارد، لذا پیشنهاد می شود آموزش و پرورش برای کاهش فرسودگی شغلی به برگزاری دوره های آموزشی لازم مبادرت ورزند. کلید واژگان: خوش بینی ، هوش عاطفی ، فرسودگی شغلی ، کارکنان، آموزش و پرورش
)