بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر طرحواره‌های ناسازگار اولیه بیماران مبتلا به اختلال پراشتهایی روانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• رضا ایل بیگی قلعه‌نی ¹
• مریم رستمی ²
• عظیم امیدوار ³

¹ دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. * (نویسنده مسؤول)Email: [e-mail]

² کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

³ دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت اموزشی، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اردبیل، اردبیل، ایران

چکیده

زمینه و هدف: اختلالاتخوردن،امروزهخطرمهمیبرایسلامتجسمیوروانینوجوانان و بویژه دخترانبهحسابمی‌آید و درمان‌های متعدَدی برای بهبود افراد مبتلا به آن، مورد استفاده قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر طرحواره‌های ناسازگار اولیه بیماران مبتلا به اختلال پرخوری روانی می‌باشد. روش بررسی: جامعة آماری این پژوهش را کلیة دختران و زنان مبتلا به اختلال پرخوری روانی که در سال 1393 ساکن شهرستان شیراز  بودند، تشکیل می‌دهد. حجم نمونة پژوهش  34  نفر است که به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. 20 جلسة درمانی به صورت گروهی، هفته‌ای یک جلسه و هرجلسه 60 دقیقه برگزار شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین طرحواره‌های محرومیت هیجانی، بی‌اعتمادی/ بدرفتاری، نقص/ شرم، خود تحول‌نیافته/ گرفتار، خویشتن‌داری/ خود انضباطی‌ ناکافی، استحقاق/ بزرگ‌منشی و نمره کل طرحواره‌های ناسازگار اولیه در دو گروه، تفاوت معنی داری به دست آمد(05/0p˂) که بیانگر اثربخشی طرحواره‌درمانی است. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه‌گیری کرد که طرحواره‌درمانی مداخله‌ای موثر جهت بهبود علائم بیماران مبتلا به اختلال پرخوری روانی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• طرحواره‌درمانی
• طرحواره‌های ناسازگار اولیه
• پرخوری روانی

---